Wczoraj, w całej Polsce, w odpowiedzi na apel środowiska sędziowskiego stanęliśmy w akcjach protestacyjnych. Główne wydarzenie odbyło się o 21:00 przed siedzibą Sądu Najwyższego w Warszawie, jednak i w innych miastach naszego wyszliśmy tego dnia na ulice. W Toruniu spotkaliśmy się pod budynkiem Sądu Okręgowego przy ul. Piekary by w 20 rocznicę podpisania przez Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Konstytucji zaprotestować przeciwko zmianom w sądownictwie.
Dzisiejsza, polska, polityka skoncentrowana jest na stereotypach i wzajemnych przepychankach. Poszczególni aktorzy tej sceny mówią do siebie zamiast się wzajemnie słuchać. 25 Szkoła Liderów Politycznych utwierdziła mnie, że jest to błędne podejście, które w dalszej perspektywy zaszkodzi całemu społeczeństwu. Pokazała także, że można inaczej rozwiązywać spory, nawet te fundamentalne mając odmiennie różne poglądy.
Wydarzenia minionej soboty pokazały, że jeżeli dalej mamy trwać na straży konstytucyjnego ładu Rzeczpospolitej, musimy zastanowić się, czy robić to z podniesioną przyłbicą, stojąc w szczerym polu, czy też już czas zejść do podziemia.
Przykład Ukrainy pokazuje jak cienka jest granica między partyzantem a terrorystą. Dla rządu w Kijowie separatyści z Donbasu są terrorystami godzącymi w jedność państwa. Dla Moskwy są oni partyzantami walczącymi o prawa rosyjskiej mniejszości. Podobnie traktowano kolumbijski FARC czy baskijską ETA. Zapewne i tak traktowani byli nasi powstańcy styczniowi przez społeczności państw zaborczych.
Codziennie, w dzień roboczy czy święto, wyjeżdżają na patrole by chronić życie i mienie obywateli. Niedofinansowani, niedoposażeni czasem i niedoszkoleni pełnią służbę społeczeństwu z narażeniem życia. Policjanci – bo o nich mowa – rzadko słyszą podziękowania za swoją pracę. Wystarczy jednak pojedynczy incydent by formacja ta stała się wrogiem publicznym numer jeden.
Wszyscy, niezależnie od poglądu na reformę oświaty powinniśmy domagać się referendum. Zarówno jej przeciwnicy jak i zwolennicy, którzy ewentualnym zwycięstwem przy urnach pokażą, że naród tak chciał!
Rozpatrywanie ograniczeń w handlu, bez uwzględnienia reszty pracowników, z dodatkowym obostrzeniem jedynie do niedziel i świąt jest dla polskiej gospodarki etykietą zastępczą. Oznaką niewydolności systemu w starciu z prawdziwym problemem. Sprytni handlowcy, wspierani przez zagraniczny kapitał i sztaby doradców, szybko znajdą obejście problemu.
Marcelina Zawisza, działaczka partii „Razem” nie chciała 1 maja na scenie podać ręki przewodniczącemu SLD Włodzimierzowi Czarzastemu. Sprowokowała tym samym Piotra Gadzinowskiego, który opisał jej zachowanie. Użył takich zwrotów, że rzecznik SLD Anna Maria Żukowska odcięła się od słów swojego kolegi. Do tego dołączył Zandberg, jak zacięta płyta powtarzając, że działacze Sojuszu to postkomuniści. Platforma z kolei udowadnia, że jest lekiem zawłaszczanie państwa mimo, że sprowokowała całą sytuację. Jednym słowem wszystko po staremu.
Choć sprawa inicjatywy, wspieranej przez SLD i środowiska NGO działające na terenie miasta, wydawała się z góry przesądzona to jednak liczyłem, że wykazanie woli kompromisu pozwoli przekonać przynajmniej część Radnych. Nie przeliczyłem się. 5 głosów wstrzymujących, wśród radnych koalicji podpowiada mi, że ta część głosowała w myśl zasady: „Nie mogę być za, lecz nie będę przeciw”. Poniżej zestawienie głównych grzechów i bolączek, którym nie podołał magistrat w starciu z projektem.
Nowicki, młody idealista ginie ugodzony w plecy kulą wystrzeloną przez przebranego w kombinezon robotniczy policjanta. Ginie za odwagę wymagania od władz 6 godzinnego dnia pracy i zatrudnienia wszystkich toruńskich bezrobotnych. Ginie za postulaty, które do dziś głosi, nie tylko polska, lecz i europejska lewica.